Lees deel 1 hier
Lees hier deel 2
Table of contents:
1 op het Concert
Bondgenoot stond achter de schermen met mij, wachten op de beroemde Dean dagen aan ons, en ze was nog steeds niet gelukkig.
"U zou niet zelfs geweest hier als nodig ik u, niet" ze jankte. "U niet zelfs als hem."
"Hij weet al hoe ik me voel over zijn muziek," zei ik.
Uitsluitend troep die haar uit meer. "Ja, u beledigd hem op zijn gezicht op uw dom boekhandel en hij nog steeds houdt u?" Ze opgeblazen uit de lucht. "Ik denk dat het is zo makkelijk voor hem te krijgen meisjes die hij heeft geleerd om te verkiezen een uitdaging. Niet dat je eigenlijk een uitdaging. Ik kan u zeggen als hem, ook."
Voordat ik kon mezelf te verdedigen, of uitleggen hoe hij eigenlijk niet graag me, liep hij binnen. Hij had veranderd uit de schraal outfit die was hij het dragen op het podium. Nu, hij had op een Marine hoodie en jeans.
"Hey, dames," zei hij, wandelen recht tot bondgenoot en een kus op de achterkant van haar hand brengen. "Het is leuk om eindelijk ontmoeten."
Zodra ze zag hem, haar hele houding veranderd. Ze liet zich terug in fangirl modus.
"Ik hou van uw album," zei ze. "Het is het beste ding op de radio. Natuurlijk heb ik naar u geluisterd voordat u zich op de radio. Niet te klinken als een hipster of iets."
Ze praatten gedurende ten minste vijftien minuten over nummers ik wist niet dat en andere bands die ik nog nooit gehoord van terwijl ik naar beneden mijn telefoon scrolde. Vervolgens (godzijdank) zijn drummer kwam en begon op haar te raken. Na vijftien meer menueten rende ze weg met hem.
"You tell hem te slepen haar weg?" Ik vroeg, te klikken op mijn tong.
"Je denkt dat ik wil dat je alleen die slecht?" Hij showde zijn handelsmerk grijns. "You think vrij sterk van jezelf."
Ik weet niet hoe het volgende deel gebeurde--hij misschien heb ging voor een knuffel en blijven hangen, of ik misschien heb aangeraakt zijn arm nadat hij een grap vertelde-- maar niet meer dan vijf minuten nadat bondgenoot hadden verlaten de kamer, Dean's handen waren op mijn heupen. Zijn lippen waren tegen mijn nek. Zijn vingers waren verstrikt met de mijne.
Hij wilde niet elke paparazzi om snap shots van de twee van ons, dus hij me naar zijn aanhangwagen leidde. Schoner dan ik had verwacht, met boeken over zijn bureau en zwart / wit kunstwerken aan de muur.
"I don't want you om iets je ongemakkelijk met te doen," zei hij als ik van zijn kaaklijn kuste.
"Dat is niet zeer rockstar van u," Ik grapte, me af hoeveel andere meisjes zou doden om te worden in mijn positie. Letterlijk.
"Ik ben serieus. Als u niet wilt--"
Ik legde hem het zwijgen met mijn lippen. Voor talloze minuten, onze tongen danste met andere totdat onze heupen om aandacht smeekte. Dan zijn we gemalen tegen elkaar, duwen ons lichaam zo dicht als ze fysiek kon gaan.
Na dat kwam onze kleren uit. Eerste onze schoenen, dan onze shirts, en vervolgens de rest van het. En de rest voelde me geweldig.
Nadat we klaar, zipped hij zijn hoodie omhoog terwijl zeggen, "Ik vertrek morgen. Maar het volgende concert is alleen een staat voorbij. Als u wilt, kan ik rijden terug over here to--"
"Nee".
"Nee, wat?"
"Bondgenoot zou me vermoorden. Zelfs dit is te veel. Als ze over dit ontdekt... Er is geen manier die ik vertel haar."
"Dan niet vertel haar over mij bezoeken, ofwel," zei hij, alleen helft-een grapje.
Ik wilde niet hem te denken dat ik vastgehaakt met hem, alleen maar omdat hij een rockstar was en ik opscheppen wilde. Maar zelfs als hij dat deed, wat is het verschil? Zoals bondgenoot al zei, hield hij alleen van mij, omdat hij ten onrechte van uitgegaan dat ik zou een uitdaging. Nu was ik net als elke andere meisje die wierp zich op hem. Een naamloos gezicht in de menigte. Hij zou vergeten over mij in een dag.
Dat is waarom ik niet voel slecht wanneer ik mijn outfit aangepast, geborsteld neer mijn haar, en ging naar bondgenoot vinden.
2 zes maanden Later
Bondgenoot was in plaats van de bestuurder, ik was in de passagiersstoel, en haar hond zat in de rug met zijn hoofd tussen onze zitplaatsen.
We hadden de radio op, maar het was niet alle muziek spelen. De presentator was gemauw op over een interview dat hij moest doen met Dean dagen: "Voordat we zijn nieuwe single horen,-let's hear van de man zelf."
"Uck het is zo gênant. Ik kan niet geloven dat ik graag hem gebruikt. Dus bruto,"bondgenoot zei, en ik shushed haar. "Nou, ziet eruit als u nog steeds doen."
Ik beantwoorden niet. Ik was te druk luisteren naar Dean zeggen, "dit lied is over een meisje, een ik nauwelijks weet." Hij is onderbroken. "Je weet wanneer je iemand wilt, en je hebt geen idee wat hun favoriete kleur is of wat hun ouders namen zijn, maar je bent nog steeds volkomen geobsedeerd door de gedachte van hen? En iedereen vertelt dat je ondiepe. Dat het verlangen is. Dat u net als hun blikken. Maar dat is niet het. Er is iets dieper er dat is onmogelijk om uit te leggen. Heb je ooit gevoeld dat?"
De radiopresentator gaf sommige geestige opmerking over hoe zijn vrouw zou niet blij zijn als hij zei ja en vervolgens begon het lied te spelen:
"Ik niet zal noemen het liefde. Maar ik zal niet willen zeggen lust.
Alles wat die ik zie zijn de boekenkasten. Alles wat ik ruik is de most."
Tegen de tijd dat het liedje eindigde, trilde mijn hele lichaam. Ik kon ontkennen het was over mij alles wat die ik wilde, maar elke regel zei het tegenovergestelde.
"Je weet," zei bondgenoot, nastreven van haar lippen. "Ik kreeg een e-mail van TicketMaster de andere dag. Hij zal spelen in onze stad snel."
"Maar u don't like him."
"Ja goed, ik u gedwongen om naar zijn concert wanneer u hield niet van hem. Dus ik denk dat ben ik je een."
"Ja," zei ik, imaging hoe geweldig het zou voelen om druk nogmaals op mijn lippen tegen zijn huid. "Ik denk dat jij."
Dat is het einde van deze kleine serie! Hoop dat je genoten!